Happy end

Lang verwacht, stil gezwegen, nooit gedacht, toch gekregen. Het gedateerde en gemankeerde gemeentehuis van Scherpenzeel gaat eindelijk een nieuw jasje krijgen. Over drie weken wordt de hele benedenverdieping op zijn kop gezet en omgetoverd tot een ruime en uitnodigende entree met nieuwe balies, zithoeken, vergaderruimten en open werkplekken. Mindervalide bezoekers hoeven bij hoge nood straks niet meer naar huis om te plassen, want bij de verbouwing krijgt het gemeentehuis ook een invalidentoilet. Het 'jaren prik' imago van het gebouw wordt definitief afgeschud door de installatie van een lift. Jawel, dezelfde lift die reeds verschillende jaren geleden door wethouder Vreeswijk in de uitverkoop is aangeschaft en sindsdien in een opslagplaats ligt te verstoffen omdat het college voorheen bij de gemeenteraad nooit de handen op elkaar kreeg voor een flinke verbouwing. Het buitenkansje schijnt nog in voldoende conditie te zijn voor gebruik. Wie wat bewaart, die heeft wat. Ik vind dat Vreeswijk de eer moet toekomen om het gemeentelijk hijsbakkie officieel te openen. Wanneer GBS geen tijdelijk wethouder nodig had gehad vanwege het later aantreden van Henny van Dijk, had de man tijdens zijn loopbaan de goede afloop rond zijn veelbesproken lift tenslotte niet meer meegemaakt. Zelfs wanneer, zoals verwacht, binnenkort de wisseling van de wacht plaatsvindt, wil Vreeswijk vast wel even uit Dodewaard komen om tenminste een keer te ervaren hoe het is om zonder trappen naar het penthouse van het college te stijgen.

De komst van een lift in het gemeentehuis heeft ook een keerzijde. Tot nu toe werden de ambtenaren in Scherpenzeel redelijk in conditie gehouden door het dagelijks op en neer moeten rennen via de trappartij. Met de lift komt er een einde aan deze verplichte dagelijkse fitness. De zorg voor fitte en vitale ambtenaren is echter speerpunt van het personeelsbeleid, zo bleek tijdens de presentatie van de stand van zaken rond de ontwikkeling van de organisatie. De nieuwe personeelsmanager ontvouwde in dit kader een aantal plannen, waaronder het vrijwillig kunnen deelnemen aan preventieve medische onderzoeken en het inrichten van een ruimte met o.a. een tafeltennistafel voor ontspanning en recreatie. Ambtenaren moeten bruisend bezig zijn en zich lekker voelen op hun werkplek was de boodschap. Een absoluut hoogtepunt van de geopperde antistressmaatregelen was zonder twijfel de aankondiging van een proef met een massage op de stoel. Let wel, geen massagestoel, maar een masseur of masseuse die op afroep aan het bureau de nodige drukpunten komt verlichten. Het nieuwe personeelsbeleid van de gemeente moet volgens de manager gericht zijn op binden en boeien en zo'n massageservice tijdens het werk zou daarbij passen. Of deze associatie nu zo gelukkig is weet ik niet, maar spannend klinkt het wel. Het zal me dan ook niet verbazen dat dit daadwerkelijk personeelsverloop tegengaat en/of een aanzuigende werking heeft voor sollicitanten. Dus doel bereikt. Fijn, zo'n happy end…