Als goed klimaatburgemeester ga ik met de bus naar mijn werk in Veenendaal. Op een zekere donderdagochtend had ik een nogal onplezierige ervaring toen bleek dat er iemand in het bushokje had gespuugd. Ik heb er niet ingestaan of zo, maar het was toch een zeer onsmakelijke aanblik. Toen de bus kwam, meldde ik deze welriekende ervaring aan de chauffeur met de vraag of hij dat ergens kon melden. De chauffeur keek een paar momenten in stilte door de openstaande deur naar de plek des aanstoots. Daarna draaide hij zich naar mij met een blik, als blikken kunnen doden, nou je begrijpt het wel… en sprak vervolgens de memorabele woorden: ,,De bushokjes zijn niet de verantwoordelijkheid van de busmaatschappij.”
Tja, zo zit onze moderne samenleving wel een beetje in elkaar. Als kind van de jaren 70 heb ik daar nog steeds moeite mee. Al dat afschuiven en nergens meer aanspraak of verantwoordelijkheid aan of voor nemen als het geen taak van je is. Vooral zo houden en ook al is het maatschappelijk belang in het geding, het is jouw taak niet.
