Robert van den Broek volgt Bert van den Broek op als leider van Valleivogels

SCHERPENZEEL Na 420 wedstrijden in de hoofdmacht van Valleivogels is Robert van den Broek gestopt. De 31-jarige verdediger verruilt het veld voor de bank. Hij wordt volgend seizoen leider van de zaterdagtweedeklasser. Dat is opnieuw een stap in de voetsporen van zijn vader Bert van den Broek.

Edward Doelman

Het is inmiddels twee maanden geleden. Zonder het te weten speelde Robert van den Broek op zaterdag 7 maart zijn laatste competitiewedstrijd voor Valleivogels.

De wedstrijd in de tweede klasse G tegen AVW’66 mondde uit in een 3-1 overwinning, maar natuurlijk was het niet het gehoopte afscheid. Eerder dit kalenderjaar had de blonde verdediger al zelf de regie genomen: na vijftien seizoenen was het tijd om een stap terug te doen. ,,Ik wilde graag zelf die keuze maken”, zegt Robert daarover. ,,Ik heb eigenlijk altijd in de basis gestaan, maar je wordt elk seizoen ook een jaartje ouder. Je levert wat snelheid in. Als ik als speler op de bank terecht was gekomen, dan zou ik dat heel moeilijk hebben gevonden.”

TE FANATIEK De ironie is dat Robert volgend seizoen wel op de bank zit. Hij gaat samen met de ook gestopte Sven Hardeman (eerste keeper van Valleivogels) het teammanagement doen. Of in gewone voetbaltaal: Van den Broek en Hardeman worden ‘leider’. ,,Nadat binnen de club al bekendgemaakt was dat ik bij het eerste zou stoppen, ben ik door verschillende lagere elftallen gevraagd om bij hen aan te sluiten. Het is leuk om gevraagd te worden, maar ik kan dat niet. Ik ben daar te fanatiek voor. Ik weet van mijzelf dat ik er niet tegen kan als je te maken krijgt met partijdige clubscheidsrechters of met tegenstanders die tegen alles willen schoppen wat in hun buurt is.” Robert voegt eraan toe dat hij dat nú zegt. ,,Misschien mis ik het spelletje wel heel erg en ga ik op den duur toch met mijn vrienden samenspelen. Maar nu is het nog te vroeg.”

OUDE PLOEGGENOTEN Het opvallende is dat Robert de opvolger wordt van vader Bert van den Broek, die het leiderschap sinds 2007 bekleedde. Bert deed dit de afgelopen jaren samen met Gert van de Grift. ,,Ik werd als leider gevraagd door Gerard Top, die destijds hoofdtrainer was. En Dick Schoonderbeek was zijn assistent. Ik heb nooit de wens gehad om leider te worden, maar op hun vraag kon ik geen nee zeggen. Gerard en Dick waren mijn oude ploeggenoten, dat klikte sowieso”, vertelt Bert. ,,Daarnaast ben ik niet de man die op zaterdagmiddag in de tuin kan zitten. Ik ga altijd voetbal kijken.”

Bert stond na zijn eigen amateurloopbaan steevast op de ‘bult’, pal naast de tribune van Valleivogels. ,,Of ik nu daar stond of op de bank als leider naar de wedstrijd keek, in feite veranderde er weinig voor mij. Je zit er alleen wat dichter op, je betrokkenheid is wat groter.”

Bert speelde van 1978 tot 1992 in de hoofdmacht van de Vogels. ,,Ik heb nog in het Enge Bos gespeeld. Met Valleivogels ben ik nooit gedegradeerd, we gingen telkens omhoog.” Het waren de gloriejaren van de rood-witten, die in die periode op het hoogste amateurniveau van Nederland acteerden. ,,Wat Valleivogels in die jaren bereikt heeft, kunnen we nooit meer over doen. Daarvoor is het amateurvoetbal veel te veel veranderd, vooral door geld. Maar ik ben wel trots dat ik die jaren met de club heb doorgemaakt.”

AMRABAT Met dezelfde trots droeg zoon Robert de afgelopen vijftien seizoenen het rood-witte tricot. Op zijn zestiende maakte hij zijn debuut onder toenmalig hoofdcoach Jan van den Heuvel. Toen speelde Valleivogels nog in de eerste klasse, de tweede trede in het amateurvoetbal. Alleen de hoofdklasse was een hoger amateurpodium. Het was nog duidelijk een andere tijd: de huidige ‘voetbalpiramide’ was nog ver weg.

Robert herinnert zich nog goed zijn debuut, met Huizen als tegenstander. Door Van den Heuvel werd hij als rechtermiddenvelder geposteerd. Als directe tegenstander moest hij zich ontfermen over Nordin Amrabat. Destijds was Amrabat weggestuurd uit de jeugdopleiding van Ajax. De Huizenaren pikten hem op.

Bekend is inmiddels het pad dat beide spelers sinds die wedstrijd namen: Amrabat speelde onder meer voor topclubs PSV en Galasataray en speelde met Marokko op het WK van 2018. Robert bleef vijftien seizoenen lang zijn stinkende best doen voor zijn cluppie. Hoogte- en dieptepunten maakte hij mee, waarbij de behaalde kampioenschappen er bovenuit steken. ,,Maar we zijn ook twee keer naar de derde klasse gedegradeerd. Daar hoort Valleivogels niet thuis. Dat mag nooit meer gebeuren.”

GEEN ERNSTIGE BLESSURES Na de zomer – mits het coronagevaar geweken is – komen de Vogels voor het zesde opeenvolgende seizoen uit in de tweede klasse. Dat Robert dan niet meer in de basis staat, zal voor de trouwe supporters een vreemde gewaarwording zijn. Een enkele schorsing of lichte blessure daargelaten, haast onafgebroken stond de nu 31-jarige Scherpenzeler in de basis.

In die periode schoof Robert van het middenveld langzaam naar de achterhoede. De laatste seizoenen gebruikte de huidige trainer Rob van den Broek hem als centrale verdediger. ,,Ik heb weleens een blessure gehad, maar dat herstel duurde nooit lang. Dat is mijn geluk geweest, want het is niet zo dat ik er een biertje voor heb laten staan.”

Dat betekende overigens niet dat hij het voetbal niet serieus nam. Zijn mentaliteit is er eentje van de ‘oude stempel’. ,,Als ik eens een weekendje weg was en we op zaterdagmiddag moesten voetballen, was het voor mij heel normaal om voor die wedstrijd op en neer te rijden. Die instelling zit erin, dat heb ik ook van huis uit mee gekregen.”

NOOIT OVERSLAAN Robert, vader van twee jonge kinderen, stuitte een enkele keer op onbegrip van zijn partner Manon. ,,Werk, jonge kinderen en dan ook nog die trainingen die ik nooit over wilde slaan. Af en toe opperde Manon dat ik, als het voor het thuisfront misschien handiger was, maar een training over moest slaan. Maar daar was ik het nooit mee eens, haha.”

Het leverde Robert uitstekende statistieken op. Geregeld was hij de speler van Valleivogels die het vaakst getraind had. ,,Ja, dat hield mijn vader over een heel seizoen bij van iedereen, net als overzichten van hoeveel minuten je speelde, wie scoorde, wie de meeste kaarten kreeg. Ja, dat stukje werk ga ik zeker van hem overnemen. Ik vind dat ook leuk om bij te houden.”

Dat Robert de rol van zijn vader overpakt, is niet van tevoren uitgedacht. Al voor de jaarwisseling hakte Bert de knoop door dat hij na dit seizoen zou stoppen. ,,Toen moest ik voor mezelf nog bepalen wat ik zou doen: stoppen met voetbal of er nog een seizoen aan vastplakken? Nadat ik daar uit was en dat besluit bekend had gemaakt, kwam ik op het idee om leider te worden. Zo kan ik nog wel mijn steentje bijdragen aan het team”, legt Robert uit. ,,Toen ik dat aandroeg bij Rob van den Broek was hij meteen enthousiast. Zo is het eigenlijk gelopen, zonder dat ik eigenlijk precies wist wat een leider allemaal doet.”

TWITTER Bert hield zich de afgelopen seizoenen onder meer bezig met de ontvangst van de scheidsrechter, het regelen van vervoer, het zorgdragen voor de teamspullen en het invullen van wedstrijdformulieren. Tegenwoordig gaat dat digitaal, voorheen met de pen. Bert: ,,Wat ik ook leuk vond, is het oppakken van de sociale media. We waren één van de eerste verenigingen die tijdens wedstrijden actief twitterden over de tussenstand en doelpuntenmakers van onze wedstrijden. Inmiddels doen bijna alle clubs dat, maar we krijgen daar nog steeds leuke reacties op.” Robert weet nog niet of hij ook deze taak op zal pakken. ,,Het lijkt mij van wel, maar vanwege de coronatijd hebben we nog niet met de rest van de technische staf om de tafel gezeten. Dat komt later wel.”

Volgens Bert (60) is het sowieso goed dat Robert en Sven hem en Gert van de Grift (de andere leider die ook een stapje terugdoet) opvolgen. ,,Ik denk dat je op een gegeven moment moet zeggen dat het mooi geweest is. Ik heb het met plezier gedaan, door het contact met de jongens blijf je zelf ook jong. Maar met Robert en Sven heb je twee gasten gevonden die dichter bij de belevingswereld van de voetballers van nu staan. Dat is ook wel goed, lijkt mij. Aan de andere kant moet je het ook niet groter maken dan het is. Leider zijn bij het eerste? Zo belangrijk is dat niet. Het gaat tenslotte om de prestaties.”

Je las zojuist gratis een premium artikel. Nog geen abonnee? Een abonnement is al beschikbaar vanaf 3,50 euro per maand