Niet pluis

Associaties zijn een merkwaardig fenomeen. Je leest of hoort iets en koppelt daaraan direct een eigen idee of conclusie. Het verband dat je hierbij legt hoeft niet altijd terecht zijn. Dat was zeker het geval bij de gedachte die mij overviel toen ik vrijdag op de site van de Scherpenzeelse Krant de kop zag staan: 'Eerste 'Niet Pluis' kaart voor wethouder Henk Vreeswijk'. Het eerste wat in mijn hoofd opkwam was een soort lokale variant op zoiets als de Razzies (prijzen voor de slechtste films) of de Blunderlokaal die de uitgever van deze krant in vroeger dagen elk jaar als wisselprijs toekende aan de redactie die was betrapt op de meest hilarische blooper. Maar nee, het nieuws had niets te maken met een ludiek geintje van de oppositie in de gemeenteraad om de wethouder financiën nog even te kapittelen over het gevoerde beleid... Was het maar waar zou ik bijna zeggen, want mijn impulsieve associatie bij de eerdergenoemde 'Niet Pluis' kaart lijkt me absoluut te verkiezen boven de werkelijkheid van een praktisch hulpmiddel voor lokale professionals om zorgen over kindermishandeling te bespreken. Oeps. Sorry CJG. Waar beroepsdeformatie al niet toe kan leiden.

De avond daarvoor had ik in de raadsvergadering nota bene nog kunnen aanschouwen hoe persoonlijke associaties soms heftige reacties teweeg kunnen brengen. Tijdens de discussie over de meerjarenbegroting bleek SGP-voorman Johan Mulder zich ernstig te storen aan het gebruik van de term 'donders goed' door VVD-raadslid Gerrit Dijkstra. Mulder verzocht burgemeester Ben Visser om Dijkstra op te dragen in het vervolg op zijn woorden te letten. De VVD-er reageerde totaal verbijsterd. Visser probeerde Dijkstra's boosheid en een dreigende herrie over het al dan niet tonen van wederzijds respect wat te sussen met de constatering dat wat voor de één gewoon spreektaal is, door een ander nu eenmaal als pijnlijk kan worden ervaren.

Zelf associeer ik de uitdrukking 'donders' ook niet direct met vloeken of aanstootgevend taalgebruik. Maar sinds een supermarktketen in Barneveld rond het vorige WK voetbal de oranje juichpakken van Roy Donders in de ban deed vanwege klachten over de reclame met de naam van de ontwerper, had ik natuurlijk beter moeten weten. Nou deden die juichpakken van deze stylist van het Zuiden mij ook zeer aan de ogen, maar een boycot omdat iemands achternaam als aanstootgevend wordt ervaren gaat wel vrij ver. Ik zou dat toch niet helemaal pluis willen noemen. Hoogleraar geneeskunde en fysiologie, F.C. Donders, heeft straatnamen naar hem vernoemd gekregen, Roermond heeft een CDA-politica met die naam als burgemeester en de bekende Tilburgse priester Peerke Donders is, ondanks zijn achternaam, in de tachtiger jaren door Rome zalig verklaard. Maar sinds donderdag (!) begrijp ik dat dit verheven gezelschap in Scherpenzeel voortaan beter aangeduid kan worden als 'degenen wier naam hier beter niet genoemd kan worden'. Oftewel: associaties blijven een merkwaardig fenomeen.