Samen

Ik ben een mensenmens. Een teamplayer of wat voor woord je daar ook voor verzint.
Maar waar het op neerkomt, is dat ik geen type ben om alleen te zijn. Nu is er een verschil tussen een paar uur lekker alleen zijn en even rust aan je hoofd en echt eenzaam zijn.

Eenzaamheid komt in allerlei vormen voor. Je kunt eenzaam zijn, omdat je alleen woont en nooit bezoek krijgt. Maar je kunt ook eenzaam zijn in een kamer vol mensen. Of zelfs eenzaam in een kleine groep van je eigen vrienden. Soms omdat ze je gewoon niet snappen. Omdat je iets meemaakt of doormaakt in je leven, wat een ander nog niet heeft meegemaakt en dus ook niet kan meevoelen met je. Dit laatste hoor ik vaak terug van bijvoorbeeld mensen die net iemand verloren hebben in hun leven.

Maar de laatste tijd, door de lockdown hebben meer mensen dan ooit zich eenzaam gevoeld. Geen of niet te veel visite, geen hand schudden, geen knuffel of warme omhelzing. Ons sociale leven werd kleiner en waar we ons druk maakten om de ouderen, kregen juist ook de jongeren het erg zwaar. Online les volgen, online les geven en de hele winter geen bijbaantje en bijna de deur niet uit. Ik merkte dat mijn dochter dat ontzettend zwaar vond en dat gold ook voor haar vriendinnen.

Dus ik ben blij met de versoepelingen, met het mooie weer en met het buiten zijn, de open terrassen, de gezelligheid. We mogen voor ons gevoel eindelijk weer. En…. we zijn er ook ontzettend aan toe.

Ik ben geen voetbalfan, maar ben wel ontzettend blij met het EK. Toen er gisteren een lied klonk over de radio, dat ging over samen voor oranje, schoot ik haast even vol.
Zou ‘t? Zou het weer kunnen, samen voor hetzelfde doel gaan? Samen genieten van gezelligheid, zonder dat we per se een heel andere mening aan elkaar moeten opdringen? Zonder dat het zij tegen ons is, als het gaat om wel of niet vaccineren, wel of geen complottheorie aanhangen enzovoort?
Want heel eerlijk, ik ben behoorlijk toe aan dat ‘samengevoel’ dat wij Hollanders kunnen hebben. En ik heb denk ik de afgelopen tijd geleerd dat we dat gevoel ook nodig hebben.

Op Instagram zag ik een plaatje waarop stond: ‘Mijn vriend is gestopt met viroloog zijn. Hij is nu bondscoach.’ Ik kon er heerlijk om lachen. Want ja, half Nederland waant zich viroloog en vindt iets. Maar dat is toch nooit anders geweest: We (en daar reken ik mezelf helemaal bij hoor) vinden altijd wat . Of het nu over het weer gaat, over de politiek of voetbal. We zijn een volkje dat past onder het spreekwoord: ‘De beste stuurlui...’ En ja, ook daar kunnen we dan weer wat van vinden. Maar als we nu eens allemaal samen een tijdje aan dezelfde kant staan, dat zou toch geweldig zijn.
Dus… voor nu: HUP HOLLAND HUP... Zorg alsjeblieft voor een beetje gezelligheid en saamhorigheid. Want we zijn wel even klaar met eenzaamheid.
En wie weet, als we samen de finale halen, trek ik misschien zelfs wel een juichcape aan...

Simone Beijer