Een paar weken geleden kreeg ik een verhaal over de monumentale bomen in Scherpenzeel onder ogen. Een verhaal met een uitzonderlijk detail en met passie geschreven. Als ik nu door ons dorp loop, kijk ik anders naar de bomen die ik passeer. Ik heb het kaartje van de locaties van die groene monumenten in m’n zak en denk als ik zo’n monument tegen het lijf loopt: ‘Wat maak jij Scherpenzeel mooi’. Als burgemeester ben je net als iedere inwoner gevoelig voor al hetgeen waarop je trots kan zijn in je omgeving.
Zeker nu Scherpenzeel zelfstandig blijft, komt de vraag naar ‘onze’ trots, wat mij betreft weer voorop te staan. Die trots moeten we zoeken in onze identiteit. Maar waarin komt die eigenlijk het meeste tot uiting? Zijn het inderdaad onze bomen, ons verenigingsleven, ons zwembad of willen we bijvoorbeeld laten zien dat onze jeugdzorg uitzonderlij..
