Mevrouw Herwaarden 100 jaar

SCHERPENZEEL – Het was woensdag 17 juni feest voor de familie van Herwaarden. Hun stammoeder, mevrouw C. Van Herwaarden – Rijders, mocht die dag 100 jaar worden. Dit feit werd in dankbaarheid gevierd met een receptie in De Witte Holevoet. Kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen kwamen Moeder en Oma feliciteren, daarnaast brachten vrienden, buren en betrokkenen hun gelukwensen. Voor de viering werd mevrouw van Herwaarden opgehaald in een koets, getrokken door 2 fraaie Friese paarden.

Door Lies Waterlander

Mevrouw Cornelia van Herwaarden - Rijnders woont nog zelfstandig in haar bungalow. Zij krijgt, ( pas sinds oktober 2008 ) ondersteuning van thuiszorg, geniet van de Tafeltje-dekje maaltijden en vooral, al 25 jaar, van de trouwe hulp van schoondochter Truus. Hierdoor wordt zelfstandig wonen in de eigen woning mogelijk.

Mevrouw van Herwaarden vertelt: ”Ik ben geboren in Amersfoort (17 juni 1909). Bij een vriendin ontmoette ik Co (Jacobus). Ik moest op tijd thuis zijn, daarom bracht hij mij naar huis. Later maakte hij op de markt kennis met mijn vader, kwam toen bij ons thuis en in 1935 zijn we getrouwd. We woonden op Moorst. Vroeger hadden we alleen een fiets en we waren ook tevreden. Ik herinner me nog goed de eerste rit met de auto.” Naast boer was Van Herwaarden ook veehandelaar. Het echtpaar van Herwaarden kreeg 12 kinderen, waarvan helaas 3 jong stierven. Mevrouw van Herwaarden herinnert zich nog goed de maandag, de wasdag. Dan hoefde ik niet mee om te melken, stond wel om 5 uur op om aan de was te gaan. Aan lange lijnen wapperde de was op Moorst. Allemaal met de hand gewassen, elektriciteit was er nog niet. Het strijken werd gedaan met strijkbouten die op de kachel warm gemaakt waren. En dat ging ook. Je moest door. Ik was erg druk, had geen tijd te prakkiseren. Voor mijn trouwen was ik naaister, ik had al vroeg een naaimachine. In het begin van mijn huwelijk naaide ik ook veel kleertjes voor de kinderen, later werd het gezin te druk, ik kreeg bijna ieder jaar een kind en had toen geen tijd meer kleertjes te naaien.“

Het echtpaar van Herwaarden trad uit overtuiging toe tot de Zevende Dag Adventisten. Zij heiligen de zaterdag, als zevende scheppingsdag, als rustdag. “Maar wij wilden nooit aanstoot geven aan de zondagsrust, ook op zondag werd de mest niet uitgereden, hooi geoogst of andere dingen,” benadrukt mevrouw van Herwaarden. Tot vorig jaar bezocht zij trouw de bijeenkomsten van de Zevende Dag Adventisten in Huis ter Heide.

“Wij waren bijna 63 jaar getrouwd, toen is mijn man gestorven. Het went nooit om alleen te zijn, zoals nu ik 100 jaar mag worden, het zou heel anders, mooier, zijn als mijn man dit nog mocht beleven.”

Ongeveer 40 jaar geleden liet Van Herwaarden een bungalow bouwen aan de Holevoetlaan. Op de grote moestuin kwam later een kleinere woning, waarin mevrouw van Herwaarden nu nog woont. “Het wonen in het dorp was voor mij wennen, ik was liever boerin gebleven.” Dat boerenbloed verloochent zich niet, regelmatig steekt de krasse honderdjarige de Holevoetlaan over om de schaapjes brood te brengen! Zij geniet ook van het komen en gaan van de leerlingen van de Wittenbergschool. Bijzonder was dat een groep van de onderbouw mevrouw van Herwaarden kwam toezingen voor haar verjaardag!

De 9 kinderen Herwaarden zijn uitgezworven naar vele windstreken, enkelen wonen gelukkig in de buurt. Er zijn 27 kleinkinderen, 34 achterkleinkinderen.

De receptie ter ere van deze honderdjarige was bijzonder, velen kwamen gelukwensen aanbieden. Er waren beelden van de levensloop van Cor van Herwaarden met oude foto’s en een interview met haar.

Hoewel mevrouw van Herwaarden volop hulp krijgt, doet zij zelf ook nog huishoudelijke klusjes, wanneer zij het nodig vindt dat er gestoft moet worden doet zij dat zelf wel en de wasmachine aanzetten is ook geen probleem. Wanneer zij de kans krijgt is zij ook nog in de tuin bezig!

Foto: Mevrouw C. van Herwaarden – Rijders met haar achterkleinzoon Sten van Herwaarden (10 dagen oud) en burgemeester mevrouw Colijn – de Raat.