Science fiction

Wie donderdagavond in De Breehoek de informatieavond van de gemeenteraad probeerde te volgen zal ongetwijfeld het gevoel hebben gehad per ongeluk in een science fiction film terecht te zijn gekomen. De holle krakende klanken die uit de geluidsinstallatie kwamen leken wel een kopie van de robotconversaties in een rolprent van Star Wars. Voor de live viewers werd die indruk nog eens versterkt door allerlei knipperende blauwe lichtjes op wisselende microfoons of daaruit spontaan opwellende bromgeluiden.

Murphys law, digitale pesterij, donkere machten? Feit is dat de geluidsinstallatie in De Breehoek een soort eigen leven lijkt te leiden. Vorig jaar had de politiek er al schoon genoeg van om op hun prime time regelmatig de mond te worden gesnoerd door allerlei piep- en kraakgeluiden. Er werd (mede met het oog op de nieuwe vergaderstructuur) fors geïnvesteerd in de aanschaf nieuwe apparatuur, maar dit kon niet verhinderen dat burgemeester Visser zijn nieuwjaarstoespraak in januari af moest breken omdat hij door de microfoon volledig onverstaanbaar was. Net toen men dacht het probleem definitief getackeld te hebben, ging het voor de burgemeester weer mis bij het toespreken van de vertrekkende gemeentesecretaris Vincent van Arkel. Toegegeven, de onderbreking had bij die gelegenheid een hoog vermakelijkheidsgehalte. Visser had in het Grand Café van het Kulturhus net van de gelegenheid gebruik gemaakt om aan te kondigen dat zijn gezin in blijde verwachting is van hun vierde kind toen de installatie plotseling muziek begon te produceren. Het luid ten gehore gebrachte 'Here we go again' leek zowel te kunnen slaan op de komst van een nieuwe telg in het burgemeestersgezin als de zoveelste verstoring van een toespraak. De tekst van het lied was zó toepasselijk dat de genodigden heel even veronderstelden dat de muzikale onderbreking bewust was ingelast. Nee dus.

Gevoel voor humor kan de geluidsinstallatie in elk geval niet worden ontzegd. De medewerkers van de gemeente zijn er natuurlijk zo langzamerhand goed ziek van, maar een oplossing voor de problemen blijkt dus niet zo makkelijk te vinden. Het enige wat nog ontbrak was een onderbreking met een toepasselijk moppie muziek. 'Een eigen huis' van Marco Borsato had de presentatie van een nieuwe welstandsnota volgens mij best aardig kunnen opleuken. En wat te denken van 'Who let the dogs out' van de band Baha Men bij de toelichting op de discussienota hondenbelasting…

Helaas, de toehoorders moesten het doen met imitaties van het stemgeluid van Darth Vader uit Star Wars. Wat mij betreft is 'the dark side van de force' sinds donderdag boven iedere twijfel verheven. Zou het ooit nog goed komen met de geluidsinstallatie in De Breehoek? Om met Master Yoda te spreken: ,,Difficult to see. Always in motion is the future.''

Journalistiek gezien natuurlijk een prima vooruitzicht.

Margreet Hendriks